اینجانب حسن بردانیا دکتری نانو بیوتکنولوژی دانش آموخته دانشگاه تربیت مدرس با درجه علمی دانشیار هیات علمی پژوهشی مرکز تحقیقات سلولی و مولکولی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج از سال ۱۳۹۵ مشغول به کار شدم. فعالیت های پژوهشی اینجانت بیش از ۶۰ مقاله ISI بین المللی و بیش از ۵۰ طرح پژوهشی درون دانشگاهی و همچنین بیش از ۲۰ طرح پژوهشی خارج دانشگاهی و ملی است.
به گزارش وب دا یاسوج؛ دکتر حسن بردانیا تصریح کرد: امروزه دانشمندان دریافته اند که بیماری های زیادی مانند بیماری های خودایمنی و بعضی از بیماریهای عفونی نظیر ایدز به واسطه ی نقص در سلولهای ایمنی از جمله لنفوسیتها بوجود می آیند.
وی گفت: همچنین توسعه روزافزون حوزه های علمی مانند مهندسی ژنتیک زیست فناوری و طب بازساختی امکان دست ورزی سلول های مختلف را فراهم کرده است. به طوری که امروزه دانشمندان با دستکاری سلول های سیستم ایمنی توانسته اند روش های جدیدی برای درمان بیماری های صعب العلاج طراحی کنند.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بیان کرد: دست ورزی سلول، به معنی ایجاد تغییراتی در درون و یا سطح سلول است به طوری که باعث فعال سازی غیر فعال سازی و یا بهبود عملکرد آن ها شود.
دکتر بردانیا اظهار داشت: اصولاً دست ورزی سلول ها به دوسته اصلی ژنتیکی و غیر ژنتیکی تقسیم می شوند دست ورزی های غیر ژنتیکی عمدتاً به شکل مهندسی سطح سلول به کمک نانوذرات است و تاکنون تحقیقات متعددی در این زمینه صورت گرفته است. به طوری که امروزه لنفوسیت های تغییر یافته توسط نانوذرات طلا ،لیپوزوم پلیمر و بسیاری از مواد دیگر تهیه شده اند.
دکتر بردانیا در ادامه افزود: یکی از مهمترین قسمت درمان به وسیله ژن درمانی انتقال هدفمند این ژن به سلول مورد هدف است که بیشترین تاثیر گذاری را دارد برای انتقال ژن ها نیاز به حامل های داریم که کارایی بالا داشته باشند و در عین حال برای سلول ها سمیت بالایی نداشته باشند همانطور که ذکر شد طراحی حامل غیر ویروسی برای انتقال ژن به لنفوسیت ها از جمله تحقیقات نوین در حوزه ایمنی درمانی به شمار می روند در این تحقیق نانو کامپوزیت پلیمری حاوی نانوذرات فلوئورسنت مثل گرافن اکسید برای انتقال ژن به این سلول ها طراحی و تهیه شد. سپس کارایی آنها در انتقال ژن به درون سلول مورد ارزیابی و بهینه سازی قرار گرفت.
دکتر حسن بردانیا ادامه داد: نانو کامپوزیت پلیمری حاوی نانوذرات گرافن اکسید با خاصیت نشر نور فلورسنت با موفقیت سنتز شد. این نانوذرات دارای نشر نور فلورسانس مناسب بودند و این نانوذرات با DNA به خوبی کمپلکس دادند که کمپلکس آن ها در سلول های لنفوسیت قابل ردیابی بود. همچنین نتایج نشان داد که این نانوکمپلکس ها کارایی انتقال ژن را افزایش می دهند.
این عضو هیات علمی با بیان اینکه مهندسی لنفوسیت ها از اهمیت بالایی برخودار است افزود: در این تحقیق امکان ردیابی فرایند انتقال ژن به این سلولها و همچنین افزایش کارایی انتقال ژن به سلولها صورت گرفت است لذا پیشنهاد می شود در ادامه کار حاضر، لنفوسیت تغییر داده شده و حاوی ژن ها و پروتئین های خاص در داخل بدن موجود زنده یا محیط درون تنی ردیابی و کارایی لنفوسیت های تغییر داده شده بررسی شود.
