در پنل اول سمپوزیوم بررسی ابعاد خودکشی و مداخلات پیشنهادی برای کاهش آن، دکتر شیرعلی خرامین، دانشیار روانشناسی بالینی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج بر اهمیت پرداختن به مسئله خودکشی و تمایز میان اقدام به خودکشی و خودکشی کامل تأکید کرد و نقش دانشگاه‌ها را در سیاست‌گذاری دانشی توصیف نمود. 

  به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی یاسوج؛ دکتر خرامین گفت: وظیفه دانشگاه در این حوزه، تولید فکر، نظریه و پروتکل‌های علمی است، لذا دانشگاه علوم پزشکی با تدوین دستورالعمل‌های قوی در پیشگیری از خودکشی، نقش فکری و سیاست‌ساز خود را ایفا کرده و اجرای آنها نیازمند همکاری نهادهای اجرایی همچون استانداری است.

 لزوم آموزش مهارت های زندگی و فرزندپروری در خانواده ها

 دکتر لیلا منظوری؛ دانشیار پزشکی اجتماعی نیز در سخنرانی خود با ارائه آمارهای مراجعین اورژانس بیمارستان امام سجاد(ع) اعلام کرد که درصد زیادی از مسمومیت‌ها ناشی از اقدام به خودکشی بوده و دختران و پسران سهم تقریباً برابری دارند. 

 وی با اشاره به اینکه روز جهانی پیشگیری از خودکشی، فرصت بازنگری جدی در سیاست‌های سلامت روان است، گفت: آموزش مهارت‌های زندگی و فرزندپروری پیش از تولد کودک از موضوعات مهمی است که باید به عنوان یک ضرورت در خانواده ها انجام گیرد.

وی تاکید کرد: شکاف بین نسلی و عبور سریع از سنت به مدرنیته نیازمند توانمندسازی خانواده‌ها در امور ارتباطی و تربیتی است.  

معنویت، سپری نیرومند در برابر نا امیدی

حجت الاسلام و المسلمین جابری؛ مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه نیز در ادامه معنویت را سپری نیرومند در برابر ناامیدی و خودکشی عنوان کرد.

وی با اشاره به اینکه سالانه حدود ۸۰۰ هزار نفر در جهان جان خود را بر اثر خودکشی از دست می‌دهند، گفت: معنویت‌درمانی، یکی از مؤثرترین رویکردها برای معنا بخشیدن به زندگی و کاهش احساس پوچی است.

 وی گفت: ریشه‌های خودکشی در حس بی‌ارزشی، تنهایی و فقدان معنا نهفته است و معنویت با پنج محور معنا بخشی، امیدآفرینی، تقویت تعلق، افزایش تاب‌آوری و تغییر نگرش به مرگ، می‌تواند نقش حفاظتی جدی ایفا کند. 

وی با استناد به پژوهشی از دانشگاه فردوسی مشهد افزود: روایت‌درمانی بر اساس داستان حضرت ایوب(ع) توانست افکار خودکشی را تا ۶۹ درصد کاهش دهد و این نشانه قدرت ایمان در بازسازی روان آسیب‌دیده است.  

خودکشی محصول ساختارهای نابرابر اجتماعی است، نه فقط ضعف فردی  

دکتر رامین مرادی؛ استادیار جامعه شناسی نیز گفت: خودکشی محصول ساختارهای نابرابر اجتماعی است، نه فقط ضعف فردی .

در بخش جامعه‌شناختی سمپوزیوم، دکتر مرادی اذعان داشت: نابرابری‌های اقتصادی و ضعف حمایت‌های اجتماعی از عوامل کلیدی افزایش خودکشی در جامعه امروز هستند.  

 وی با تأکید بر اینکه نمی‌توان پدیده خودکشی را تنها به فرد تقلیل داد، افزود: احساس تبعیض، فقر جوانان بیکار و اختلال در نظم فرهنگی موجب گسست اجتماعی شده است. 

دکتر مرادی همچنین «انگ بیماری روانی» در رسانه‌ها را عاملی بازدارنده در مراجعه افراد برای دریافت کمک دانست و خواستار اصلاح سیاست‌های توسعه‌ای و افزایش حمایت نهادی از خانواده‌ها و جوانان شد.

ریشه بسیاری از خودکشی ها در فقدان آگاهی است

دکتر قادر زاده باقری؛ استادیار روانشناسی بالینی دانشگاه نیز ریشه بسیاری از موارد خودکشی را در فقدان آگاهی و ضعف مهارت‌های ارتباطی در خانواده‌ها دانست و خواستار گسترش آموزش‌های فرزندپروری و حل مسئله شد.  

وی گفت: بیشترین موارد خودکشی در گروه زیر ۳۹ سال رخ داده و رابطه ضعیف میان والدین و نوجوانان نقش اصلی را دارد.

دکتر زاده باقری تاکید کرد: فرآیند خودکشی معمولاً از افکار منفی شروع می‌شود و در صورت مداخله به موقع، می‌توان از آن جلوگیری کرد.

 به گفته وی مهارت‌های ناکافی در مدیریت خشم، طلاق عاطفی، فقر و شکاف نسلی از عوامل خطرزا هستند. 

وی تأکید کرد: آموزش‌های عمومی و تخصصی درباره مهارت‌های زندگی باید در اختیار همه خانواده‌ها قرار گیرد تا جامعه تاب‌آورتر شود.