استرس شغلی امروزه به عنوان یک مشکل عمده جهانی مطرح می باشد، بر اساس آمار موجود یک کارگر از هر چهار کارگر تحت تأثیر استرس شغلی می باشد و دومین مشکل عمده مرتبط با کار در جامعه کاری اروپایی می باشد.

استرس شغلی امروزه به عنوان یک مشکل عمده جهانی مطرح می باشد، بر اساس آمار موجود یک کارگر از هر چهار کارگر تحت تأثیر استرس شغلی و دومین مشکل عمده مرتبط با کار در جامعه کاری اروپایی است.

 استرس شغلی بر سلامت و رفاه افراد اثر گذاشته، که شامل تأثیر بر جنبه های شناختی، روانی و فیزیولوژیک است.

 بر اساس مدل ارائه شده از سوی سازمان ملی ایمنی و بهداشت آمریکا(NIOSH) عوامل استرس زای شغلی شامل نیازهای شغلی از قبیل بارکاری و محتوای یک شغل، عوامل سازمانی و شرایط فیزیکی محیط کار می باشند.

 این عوامل با تأثیر متقابل بر شرایط فردی و غیر شغلی باعث بروز واکنش های حاد روانی، فیزیولوژیک و رفتاری در افراد می شود، در صورت استمرار شرایط استرس زا در طولانی مدت باعث بروز بیماری های قلبی، اختلالات روانی و اسکلتی-عضلانی می شود.

در سطح جهان راه کارهای مختلفی برای کنترل استرس و پیشگیری از اثرات این عامل ارائه شده است.

در مجموع می توان در یک نگاه کلی و یک مجموعه پیشنهادی به سازمان های مختلف سه سطح مداخله و پیشگیری از استرس ارئه داد.

 هدف از همه این اقدامات پیشگیری از بروز اثرات سوء ناشی از استرس می باشد، هدف پیشگیری سطح اول، کاهش عوامل خطر و منابع ایجاد استرس در یک سازمان و مشاغل مختلف است.

در این سطح سازمان باید با بررسی شرایط کاری وظایف مختلف، شناسایی علل ایجاد استرس در مشاغل مختلف را شناسایی و همچنین میزان کنونی استرس در سطوح مختلف سازمان با ابزارهای معتبر اندازه گیری شود.

پس از جمع آوری این اطلاعات با بهره گیری از مشارکت کارکنان و نظر کارشناسان اقدامات مداخله ای پایه ریزی و انجام شود.

 مداخلات سطح دوم بر مبنای آموزش مدیریت استرس به افراد می باشد، در واقع هدف از این سطح افزایش توانایی مقابله پرسنل با استرس با توسعه توانایی ارزیابی موقعیت استرس زا و چگونگی کاهش فشار ناشی از استرس می باشد.

مقابله فردی با استرس به دو صورت فعالانه و غیر فعال می باشد.

 مقابله فعال بر مبنای پذیرش شرایط استرس زا و حل مسئله می باشد، آموزش مهارت های شناختی-رفتاری و افزایش توانایی افراد در درک و تجزیه تحلیل شرایط استرس زا و همچنین آموزش مهارت های حل مسئله توانایی کنترل و رفع استرس را افزایش می دهد.

 مقابله غیر فعال با استرس بر مبنای ریلکسیشن های عصبی-عضلانی می باشد، این تکنیک ها ترکیبی از سه اصل اساسی تنفس عمیق، انقباض و انبساط عضلات و تمرکز بر افکار آرامش بخش می باشند.

در واقع از این طریق فرد با نادیده گرفتن شرایط استرس زا به مقابله با استرس می پردازد، اغلب ترکیبی از دو یاچند روش برای مقابله با استرس به افراد توصیه می شود.

سطح سوم پیشگیری از استرس، در واقع انجام اقدامات درمانی برای عواقب جسمی، روانی و رفتاری در افرادیست که در اثر استرس آسیب دیده اند.

بخاطر داشته باشید استرس یک مشکل همه گیر و رو به گسترش است و امروزه اقدمات سازمانی در مدیریت استرس یک نیاز پیشگیرانه می باشد. 7-15-142

خبر: مهران قاسمی